Wat ruikt er hier zo zepig?
Ik ben de boodschappen aan het opruimen als een sterk aroma mijn bewustzijn binnendringt. De geur van een zeepsoort die ik nooit in huis heb, dat is zeker. Toch doet het me denken aan iets bekends. Waar komt dat parfum ineens vandaan?
In gedachten ga ik vliegensvlug mijn gangen van die ochtend na. Heb ik iemand omhelsd? Sterke parfums blijven nog weleens hangen.
Dan begint het me te dagen. Op het aanrecht ligt een teer bosje mimosa. Ik steek mijn neus erin en ja hoor, overduidelijk. Blijft alleen nog het raadsel over waar het aroma me aan doet denken.
Met een opdracht was ik vanochtend op pad gegaan: bosje winterbloemen meenemen. Geen geel.
Om januari te vieren. De heerlijke winterse januarileegte, die ik zoveel makkelijker te verteren vind dan december met al zijn emoties.
Ik geniet van deze maand. Van de ademruimte en de frisse kaalheid. Alle feestverwijzingen de deur uit. Buiten blazen stormen de laatste bladeren en zaden uit de bomen; ook daar is de opruiming in volle gang.
In een vaas heb ik nog wat conifeertakken staan. Ze hebben in de kersttijd roze amaryllissen vergezeld maar kunnen nog makkelijk een ronde mee.
Iets voor erbij dus. Maar geen geel. Even geen zin in geel. Kan zomaar gebeuren.
Bij de bloemenkraam op de markt was het al tulpentijd geworden. Roze, witte, rode. Had ik daar zin in? Hm, net te vroeg. Met tulpen kun je het hele voorjaar nog vullen.
Nee, iets winters zocht ik.
Mijn oog viel op mimosa. Wat een vrolijkerds! Kanariegeel. En ik zag het meteen, ze zouden perfect tussen de conifeertakken staan. Hoefde ik geen seconde over na te denken.
‘Doe maar mimosa.’
‘Gezellig hè?’ zei de bloemenman, knikkend naar de dwarrelende sneeuwvlokken.
Ik zet de takken in warm water en opeens weet ik het. Waar die geur me aan doet denken! Aan dat klassieke babyverzorgingsmerk naar Zwitsers recept. Ja, sprekend! Een gelijkenis gebaseerd op verre herinneringen, dat wel.
Mimosa is bloesem van de acacia (acacia dealbata), een plant die van warmte houdt. In warme streken is-ie inheems en een van de eerste voorjaarsbloeiers. In Nederland kun je hem als kamerplant kopen en ook wel in de volle grond in de tuin zetten, al doet een paar dagen vorst de plant geen goed.
Op internet lees ik dat de olie van acaciabloesem vaak in verzorgingsproducten wordt gebruikt. Aha. Ik bel vriendin Claudia de Vos, geurpsycholoog en mijn olievraagbaak voor alles. ‘Als de acacia gaat bloeien dan weet je: de winter is voorbij, er is weer voedsel, ten eerste voor de bijen. In parfumstad Grasse (Zuid-Frankrijk) wordt jaarlijks een mimosafestival georganiseerd ter ere van de mimosa-oogst. De bloesem staat symbool voor het licht van de lente. In Italië geven vrouwen elkaar een bosje mimosa op ‘het feest van de vrouw’, zoals Internationale vrouwendag daar wordt genoemd. Niet toevallig juist deze bloesem, omdat mimosa een van de eerste voorjaarsbloeiers is. Dat is trouwens een redelijk recent gebruik, ze doen dat pas sinds 8 maart 1946, net na de oorlog.’
Onvoorwaardelijke liefde en vruchtbaarheid
Mimosa is wat je noemt een ‘complexe’ geur, wat betekent dat er meerdere bestanddelen zijn die allemaal iets anders toevoegen. ‘Het aroma van de bloesem van acacia dealbata heeft als geheel veel weg van een akkoord van jasmijn en roos, in een bepaalde verhouding vermengd.’
Dus je mengt de olie van roos en jasmijn in een specifieke verhouding, en dat mengsel doet denken aan de geur van mimosa. Ik kan me er wel iets bij voorstellen.
Geuren hebben ook een archetypische kwaliteit, die metaforisch tot ons spreekt. ‘Roos staat symbool voor onvoorwaardelijke liefde. Jasmijn is de belichaming van vruchtbaarheid.’ De archetypische kwaliteiten van roos en jasmijn samengebracht, levert een beeld op dat de lichtgevend gele mimosa op haar beurt weer echoot, door de geurgelijkenis. ‘Je zou kunnen zeggen: onvoorwaardelijke liefde kan resulteren in een vruchtbare bodem die helpt om positief (licht) in het leven te staan.’
Licht in het leven staan, net waar we in deze tijd van het jaar, en in het algemeen in dit tijdsgewricht, extra behoefte aan hebben.
‘Het beeld van zo’n bloem helpt ons dus te kiezen voor onvoorwaardelijke liefde, en te blijven vertrouwen. Mimosa is bovendien een geur die zwoel is maar niet erogeen, niet lustopwekkend. Dat komt doordat er een kalmerende noot in zit die het geheel een kruidig karakter geeft. Het zinnelijke wordt getemperd door dat kruidige. Metaforisch gezegd: onvoorwaardelijke liefde gaat verder dan lust.’
Planten hebben zoveel te vertellen als je inzoomt en uitzoomt. En als je het wilt horen en blijft luisteren.
Dan blijkt zo’n in het moment gekozen bloem precies te geven waar je op dat moment eigenlijk behoefte aan hebt. Zelfs al was je er niet naar op zoek.
Koop je tóch gele bloemen.
Kan zomaar gebeuren.
Leestip! Claudia schreef een fijn en diepgaand boek over de werking van natuurlijk geuren:
Geurpsychologie voor iedereen
Een aromatisch kompas in de wereld van essentiële oliën.
Te koop bij je lokale boekhandel.
