‘Wellicht is scheppen niets anders dan zich iets diep herinneren,’ zei dichter Rainer Maria Rilke. Wanneer creativiteit vloeiend stroomt, kan dat het gevoel geven alsof wat er via je handen ontstaat, ergens al bestond en alleen nog in fysieke verschijningsvorm gemanifesteerd hoeft te worden. Dat zou je herinneren kunnen noemen.
Ik ken de context niet waarbinnen Rilke deze uitspraak heeft gedaan maar het zou kunnen dat hij verwees naar de stroom van creatieve potentie die er altijd is, waar we naar kunnen luisteren om te horen wat er via ons wil ontstaan. Putten uit die bron voorbij het denken wordt dan een ervaring van moeiteloosheid.
De naammandala’s van kunstenaar Annemieke van Melzen ontstaan via deze weg van moeiteloosheid.
