‘Wellicht is scheppen niets anders dan zich iets diep herinneren,’ zei dichter Rainer Maria Rilke. De context waarbinnen Rilke deze uitspraak deed is mij niet bekend, maar het zou kunnen dat hij verwees naar de stroom van creatieve potentie die er altijd is. We hoeven ons die alleen maar te herinneren; onszelf uit de weg te gaan en volledig te luisteren naar wat via ons wil ontstaan. ‘Meditatie in praktijk’ kun je het ook noemen. Door te putten uit die bron voorbij het denken, wordt creativiteit een ervaring van moeiteloosheid.
De naammandala’s van kunstenaar Annemieke van Melzen ontstaan via deze weg van moeiteloosheid.
