Over vuurvonken, goudsbloemen, elfenstenen, leprechaunpleziertjes en het geheim van parelzaad
Elk jaar vieren mensen over de hele wereld in midwintertijd de twaalf heilige nachten. Sinds lang wordt beleefd dat in de nachten tussen kerstavond en Driekoningen de sluier tussen de kosmische wereld en de aarde transparanter is. Deze tijd van het jaar, waarin de nachten het langst zijn, geeft een impuls om te verstillen en te vertragen. Waardoor het makkelijker is te luisteren naar wat uit die kosmische wereld naar ons toekomt.
Samen met anderen geven wij al een aantal jaar betekenis aan deze bijzondere tussentijd, door iedere avond iets te doen vanuit een zelfgekozen ‘twaalfheid’ (zoals twaalf muziekstukken, twaalf mensen, twaalf planeten), en door in de ochtend aandacht te geven aan waar we mee waker worden.
Ergens in de midwintertijd van 2020 stelden we ons de vraag: bestaat er eigenlijk ook zo’n traditie voor de midzomertijd? We werden zo nieuwsgierig naar antwoorden op deze vraag, dat we op onderzoek zijn uitgegaan. De zomervariant van de midwinternachten vonden we niet, dus besloten we de midzomerdagen zelf vorm te geven.
Afgelopen maanden hebben we gewerkt, gepraat, gelezen, gelachen, gevonden en geschreven. Zo ontvouwden inhoud en vorm zich organisch tot een geheel. Zeven midzomerdagen als spiegel in het jaar van de twaalf midwinternachten.
Zeven midzomerdagen, 21 t/m 27 juni 2021
Waarom zeven en geen twaalf? Omdat we in juni volop buiten leven, de vakantie nog even op zich laat wachten, en we de energie in deze hoogtijdagen, wanneer de zon op haar hoogste punt aan de hemel staat, als voedend maar ook uitputtend ervaren. We kozen zeven dagen omdat het begin dan op de eerste dag van de astronomische zomer valt, en Sint Jan het midden van de midzomerdagen markeert. En… omdat zeven als getal compleetheid symboliseert.
Waarom dagen en geen nachten? In de donkere wintertijd is de nachtkwaliteit duidelijk aanwezig, en in de lichte zomertijd de dagkwaliteit. Dat zie je in de natuur aan de naar buiten gerichte energie. Waar de kosmische wereld uitademt in midwintertijd, doet de aarde dat in zomertijd.
Onderweg vonden we – of vond het ons? – het boek Een zomer met het kleine volkje. Schrijver Tanis Helliwell vertelt daarin hoe ze in 1985 tijdens een zomerretraite in Ierland bevriend raakt met een leprechaun, een Ierse kabouter die ze kan zien en met wie ze spreekt. Van hem leert ze meer over de elementwezens, over hun verbinding met de mens en de aarde. Haar verhaal geeft ons inzichten in mogelijkheden om nog meer met deze aardewezens samen te werken, en vertelt wat we van hen kunnen leren over manifestatiekunst en energetische wetmatigheden. Maar bovenal kan je in haar boek meebeleven hoe hun plezier, ondeugendheid, humor en spel bijdragen aan groei van aarde, mensen en kosmos.
Doe je mee?
Van maandag 21 tot en met zondag 27 juni ontvang je iedere dag van ons in de vroege ochtend een vuurvliegje in je mailbox, waarmee iets kan oplichten wat anders ongezien zou zijn gebleven. Zeven keer een ander zomerwoord, verbonden aan het kleine volkje, uitgewerkt in een dagbrief. Het is ons zomercadeau aan jou (geen kosten aan verbonden dus).
Nieuwsgierig geworden? Meld je uiterlijk 20 juni aan via cathelijne @ ournature.nl (spaties in het adres verwijderen) o.v.v. Zeven midzomerdagen.
#zevenmidzomerdagen
Wij verheugen ons!
Merel (mooite.nl) en Cathelijne (our nature en cathelijne.com)
