Onweerstaanbaar, zo aantrekkelijk vind ik Het plantenboek van Katie Scott en Kathy Willis. Ik kan er in blijven bladeren. Al die tekeningen van al die planten hebben een magnetische uitwerking op me. Maar waarom eigenlijk?
Hoe komt het dat ik ervoor val? Een ander vindt dezelfde platen misschien niks aan. Of vindt ze wel mooi, maar niet onweerstaanbaar. Zo’n vraag kan me rustig een poos bezighouden als het moet. Zijn het de gekozen planten? De karakteristieke stijl van illustrator Katie? De typografie die zo treffend gekozen is? Vragen, vragen.
Nog zo’n vraag: wat zou het opleveren als het antwoord op die waarom-vraag tevoorschijn zou komen? Dat weet ik wel: eigenlijk niets. Bevrediging geeft het niet. Een antwoord zou onmiddellijk nieuwe waarom-vragen oproepen die ook weer beantwoord moeten worden, zo gaat dat. Het is de natuur van de geest te vragen en zoeken. Aanvaarden dat dingen gewoon zo zijn, zonder reden, is dan moeilijk (het zou wel een boel rust opleveren). Alleen, wie schrijft heeft woorden nodig om zich zo nauwkeurig mogelijk mee uit te drukken. Dan ligt eindeloos zoeken op de loer.
‘Mensen die niet gefascineerd raken door planten of dieren verwarren me.’
Katie heeft een voorkeur voor het tekenen van natuur. Ze tekent planten, dieren en mensen in een karakteristiek handschrift. Haar stijl doet denken aan platen uit oude botanische boeken. Tekeningen die de natuur zo getrouw mogelijk weergeven en daarom nooit zullen vervelen. De illustraties in Het plantenboek hebben diezelfde tijdloosheid.
‘Mensen die niet gefascineerd raken door planten of dieren verwarren me,’ zegt ze in dit filmpje dat over haar werd gemaakt. ‘Ik hou van de symmetrie van natuurlijke vormen. Ik hou van de details. Het leukste vind ik het om bij planten naar binnen te kijken, de dwarsdoorsneden. Ik ben gefascineerd door de dwarsdoorsneden van alles. Ik hou van de lagen en microscopische details.’
Overal zijn planten, waar je ook kijkt
Ook zonder de waarom-vraag over haar fascinatie te stellen, voel ik wat ze bedoelt. Planten zijn niet zomaar onze huisgenoten op deze planeet. Ze zorgen voor zuurstof en voeden, kleden, beschermen en genezen ons. Ze faciliteren ons leven. Daar kunnen niet genoeg monumenten voor worden opgericht, moeten de twee vrouwen gedacht hebben. Kathy Willis is bioloog en wetenschappelijk directeur van Kew Botanic Gardens en schreef de teksten voor het boek. Of Het plantenboek ook echt als monument bedoeld is weet ik natuurlijk niet, ik gis maar wat. In ieder geval heeft het er veel van weg. Groot van formaat en groots van inhoud.
Wandelen door de museumzalen
Het boek is ingericht als een museum. Je wandelt van de algen, mossen en varens via bomen en kruidachtige planten naar de grassen, orchideeën en bromelia’s. De tentoonstelling eindigt na zalen over planten met talent voor aanpassing; vetplanten en cactussen, waterplanten, parasieten als de maretak en vleesetende planten.
De beide Kathy’s moedigen aan om na het lezen eens rond te neuzen in de tuin of keukenkast omdat daar veel van de genoemde planten terug te vinden zijn.
Toen ik bijna klaar was met het schrijven van deze post, schoot het woord dat ik nodig had me te binnen (het is de kunst niet te zoeken naar woorden maar ze te ontvangen). Sensueel. Katies plantenwereld is zinnelijk tot en met.
En waarom me dat weer aantrekt? Ach… gewoon!
Het plantenboek. Een fascinerende reis door het plantenrijk.
Kathy Willis & Katie Scott
Vertaling Christelle Bogaert | Lannoo
